Non laboro, inquit, de nomine.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Et hi quidem ita non sola virtute finem bonorum contineri putant, ut rebus tamen omnibus virtutem anteponant; Duo Reges: constructio interrete. Ut id aliis narrare gestiant? Sextilio Rufo, cum is rem ad amicos ita deferret, se esse heredem Q. Non est igitur voluptas bonum. A villa enim, credo, et: Si ibi te esse scissem, ad te ipse venissem. Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Sed quot homines, tot sententiae; Nihil ad rem! Ne sit sane; Qui enim voluptatem ipsam contemnunt, iis licet dicere se acupenserem maenae non anteponere.

Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet.

Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. Atqui, inquam, Cato, si istud optinueris, traducas me ad te totum licebit. Sint ista Graecorum; Et certamen honestum et disputatio splendida! omnis est enim de virtutis dignitate contentio. Progredientibus autem aetatibus sensim tardeve potius quasi nosmet ipsos cognoscimus. Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Neminem videbis ita laudatum, ut artifex callidus comparandarum voluptatum diceretur. Esse enim quam vellet iniquus iustus poterat inpune. Occultum facinus esse potuerit, gaudebit;

Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. An eum locum libenter invisit, ubi Demosthenes et Aeschines inter se decertare soliti sunt?

Putabam equidem satis, inquit, me dixisse. Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt. Propter nos enim illam, non propter eam nosmet ipsos diligimus. Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. Quod equidem non reprehendo; Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Virtutibus igitur rectissime mihi videris et ad consuetudinem nostrae orationis vitia posuisse contraria. Facile est hoc cernere in primis puerorum aetatulis.

Sed id ne cogitari quidem potest quale sit, ut non repugnet ipsum sibi. Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis. Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Similiter sensus, cum accessit ad naturam, tuetur illam quidem, sed etiam se tuetur; Item de contrariis, a quibus ad genera formasque generum venerunt. Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum.